Budując dom czy remontując mieszkanie staramy się  inwestować w jak najwytrzymalsze materiały, które będą sprawnie funkcjonowały przez wiele lat. Zasada ta jest wyjątkowo ważna jeśli chodzi o wybór materiałów do instalacji wodno-kanalizacyjnych. Jak wiadomo  rury wewnętrzne  ukryte są w większości w ścianach i wylewce, co przy ewentualnym przeciekaniu bardzo utrudnia  naprawę. Współczesna technologia ma do zaoferowania inwestorom mnóstwo prostych i niezawodnych rozwiązań. Są to między innymi systemy kanalizacyjne PP HT, HDPE oraz tradycyjne PCV (PVC). W dodatku możemy wybrać  rury zgrzewane albo klejone.
Rury wewnętrzne i zewnętrzne PCV znajdują zastosowanie do odprowadzania ścieków i nieczystości  zarówno o wysokiej jak i o niskiej temperaturze. Montowane są wewnątrz budynków, ale  montuje  je także w ziemi pod konstrukcją budowli. Rury PCV HT (high temperature) wyróżniają się szczególną odpornością na wysoką temperaturę. Poza tym są odporne na zarastanie (inkrustację) a ich trwałość to co najmniej 50 lat. Wyróżniają się dzięki specjalnym właściwościom hydraulicznym,  posiadają bowiem bardzo niski współczynnik chropowatości. Należy  zaznaczyć, że rury kanalizacyjne tego typu są bardzo proste w montażu, gdyż wszystkie elementy są precyzyjnie dopasowane i łączą się ze sobą bez zakłóceń.

W hydraulice ogromne zastosowanie  mają rury polipropylenowe (PP). Charakterystyczna dla nich jest bardzo wysoka wytrzymałość, więc najczęściej instaluje się je na zewnątrz budowli, poza tym ich bezsporną  zaletą jest niewielka waga. Rury PP  charakteryzują się wysoką odpornością termiczną i chemiczną, są również odporne na abrazję, czyli ścieranie, wynikające z przepływu wraz z wodą np. piasku i żwiru. Gładka powierzchnia wewnętrzna tych rur pozwala na wykonywanie mniejszych spadków, a cięższe elementy nie zalegają wewnątrz.
Podczas budowy systemu wodno-kanalizacyjnego niezbędne są kształtki PCV i PP. Są one bardzo zróżnicowane i wytworzone w taki sposób, że każda rura PCV i PP łączy się z kształtką bez najmniejszego problemu. Każdy całościowy system instalacyjny z tworzywa sztucznego jest kompatybilny z innym systemem, ale tylko przy użyciu specjalistycznych złączek. Są to zwykle złączki z tworzywa z wtopioną wkładką metalową. Ten typ kształtek jest połączeniem metalowego calowego gwintu rurowego z zakończeniem z PP, któredaje możliwość połączenia za pomocą zgrzewania polifuzyjnego z przewodem rurowym wykonanym z tego samego materiału. Złączki z „wtopką” służą również do łączenia instalacji z tworzyw sztucznych z armaturą sanitarną, ogrzewczą oraz instalacją standardową ze stali lub miedzi. Dobrej jakości złączki z wkładką są odporne na znaczne naprężenia mechaniczne w momencie montażu. Wewnętrzna powierzchnia złączek z wkładką gwintowaną z gwintem zewnętrznym pokryta jest polipropylenem, przez co fragmenty metalowe nie mają kontaktu z przepływającym medium. Odporność chemiczna złączek z „wtopką”, mimo pokrycia gwintowanych wkładek niklem i chromem, nie może być porównana z odpornością elementów z polipropylenu. Z tego względu łączniki te nie nadają się do wszystkich obszarów zastosowań przemysłowych.

System PCV/PP HT stosuje się zarówno w budowlach mieszkalnych jak i w komercyjnych, gdzie wymagania co do hałasu wytwarzanego przez instalacje kanalizacyjne są umiarkowane. Jeśli potrzebne jest zastosowanie systemu, który daje większy komfort akustyczny, dostępne są także systemy kanalizacji niskoszumowej.
Jednym z najlepszych systemów jest system PE HD (rury polietylenowe). Stworzono je z przeznaczeniem do rozprowadzania wody pitnej, ścieków, ciekłych mediów technologicznych oraz jako rury osłonowe.  Cieszą się one popularnością, ponieważ posiadają {wyjątkowe właściwości fizyko-mechaniczne, wysoką elastyczność i są odporne na agresywne media czyli substancje zawierające chemikalia. Dodatkowo PE HD są całkowicie obojętne dla środowiska naturalnego i wytrzymują uderzenia nawet przy temperaturze do -80 stopni C.
W instalacjach wodociągowych i grzewczych polipropylenowych popularność zdobyły w ostatnim czasie złączki grzewcze. O jakości wykonanego zgrzewu decyduje przede wszystkim czas przebywania tworzywa w wysokiej temperaturze. Jeśli poddamy zgrzew zbyt wysokiej temperaturze może nastąpić jego uszkodzenie. Zbyt małe podgrzanie łączonych elementów obniża stopień ich przenikania, co obniża wytrzymałość miejsca zgrzewu. Zniszczeniu może ulec polipropylen wystawiony na działanie czynników zewnętrznych takich jak ciepło, światło, tlen, promieniowanie UV. W ich wyniku na powierzchni zewnętrznej rur pojawiają się zmiany i uszkodzenia. W celu wykonania zgrzewu stosuje się mufy elektrooporowe. Są to specjalne polipropylenowe tuleje z wtopionym drutem elektrooporowym. Napięcie elektryczne, podłączone do spirali grzejnej mufy powoduje nadtopienie ścianek rur oraz mufy i trwale łączy. Elektrozłączka została tak stworzona, aby umożliwić wsunięcie w nią rury bez wcześniejszego nagrzania łączonych elementów.  Żeby wykonać połączenie przy pomocy muf elektrooporowych, konieczna jest specjalna zgrzewarka. Po załączeniu zgrzewarka automatycznie ustala parametry prądu i czas konieczny do zgrzania na podstawie zadanej średnicy i temperatury otoczenia. Po wykonaniu zgrzewania trzeba bezwzględnie przestrzegać czasu naturalnego procesu chłodzenia. Czas osiągnięcia wymaganej pełnej wytrzymałości jest najczęściej przedstawiony w tabeli, którą dostarcza producent systemu. Zalecana temperatura procesu zgrzewania waha się w przedziale 250-270°C.
Obecnie rynek oferuje nam wiele niezawodnych systemów hudraulicznych, kanalizacyjnych i grzewczych. Wszystkie one odznaczają się nie tylko trwałością, ale także wysoką estetyką wykonanej z nich hydrauliki. Dzięki swoim właściwościom zapewniają użytkownikom spokój i bezpieczeństwo na wiele lat.